verslag 8

25 juli
Na ons bezoek aan Antigua vertrokken we gisteren zeer vroeg naar de grens van Mexico. Na een voorspoedige rit van ongeveer vier uur kwamen we bij de grens aan. De formaliteiten gingen hier snel, geen lange wachtrijen en voor we het wisten waren we in Mexico. Alleen de auto inklaren moest in een grenspost 90 km verderop. Die plaats zijn we ingereden en weer er om heen terug, maar geen grenspost te vinden. We zijn met een aantal equipes doorgereden en ergens onderweg kwamen we op twee plaatsen weer langs de grens van Guatemala. We gaan naar de grenspost Paso Hundo, waar gelukkig al een team van ons staat met iemand die vloeiend Spaans spreekt. Zij heeft de beambten daar al ingelicht en vertaalt onze kentekenbewijzen. Daar staat namelijk alles in het Nederlands op, ontdekken we nu.
De mensen zijn zeer bereidwillig en ze laten het kantoor zelfs langer open na 20.00 uur zodat iedereen nog ingeklaard kan worden. Helaas loopt (ook hier) de computer vast, waardoor vier teams besluiten bij deze grens achter te blijven en daar een hotel te zoeken. Wij zijn hier wél door en na een hapje gegeten te hebben, rijden we in het donker verder naar San Christobal de las Casas, waar we rond één uur ’s nachts aankomen. Er zijn dan nog weinig teams binnen. Het is echt een slijtage- slag deze lange dagen en deze afstanden op smalle bergachtige wegen. Bij elke school en bij elk dorp ligt een enorme drempel om het verkeer af te remmen. Deze dorpels moeten we stapvoets nemen. Soms horen we de uitlaat er over heen schuren. Er zitten ook enorm grote en diepe gaten in de weg. We moeten steeds op onze qui-vive zijn.
We rijden door kleine indianendorpjes heen en de kinderen reageren enthousiast. We hebben al wat lijstjes uitgedeeld en wanneer je een kind uit één gezin iets geeft, komen alle andere kinderen snel aanhollen. De indianen hier zijn heel erg donker van huidskleur. Ze hebben grote gezinnen en ze hebben elk een stukje land en een paar beesten om het huis. Kleinschalige landbouw en vaak zelfvoorzienend.
Vandaag vrijdag 25 juli, stonden we net aan de rand van de stad toen onze motor afsloeg en niet meer wilde starten. Dit was ons al eerder overkomen. Vaak moesten we dan een minuut of tien wachten en dan deed hij het weer. Maar in de verkeerschaos van San Christobal was het geen pretje om langs de kant te blijven staan. Onze vrienden hebben ons teruggesleept naar het hotel en daar heeft het technisch team er naar gekeken. De motor is beter afgesteld en hij loopt nu goed stationair. Omdat we hierdoor vertraging opgelopen hebben zijn we niet meer via de route naar Palenque gegaan. Van anderen hebben we gehoord, dat het al gesloten was toen ze er aan kwamen. Wij hebben een andere route genomen over de snelweg om een beetje op tijd in Villahermosa aan te komen. Dat lukte ondanks een zware verkeersinfarct in Tuxtla. Vandaag zijn we voor donker binnen. Omdat het hier de regentijd is, valt er regelmatig tegen schemering een onweersbui. Toen wij Villahermosa binnenreden was er een enorme windvlaag en barstte het onweer in alle hevigheid los.
Wij vinden het erg leuk om iets van jullie te horen via de reacties op deze site. Annemette en Tije, bedankt voor de prachtige sticker op onze auto. Vooral op benzinestations oogsten we groot succes en dan komt al het personeel om de auto staan!