verslag 5
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Bob en Marjo
20 Juli 2014 | Nicaragua, Granada
18 juli
Het heeft even geduurd voordat we weer een reisverslag kunnen maken. Dat heeft alles te maken met de grensovergang van Panama naar Costa Rica. Panama waren we snel uit, nadat een hondje onze auto had gecontroleerd op de aanwezigheid van wat?, vers fruit of vers vlees of toch drugs? De militaire politie had de handen vol aan zo’n grote groep buitenlandse auto’s en ze wisten er geen raad mee. Ze stuurden je naar verschillende plekken waar je kon parkeren, maar was je klaar met je paspoort en uitchecken en stond je in de weg dan stuurden ze je weer een straatje in en kon je het rondje weer maken en achter aan sluiten. Dit overkwam een van onze groepsgenoten. Bij de volgende grensovergang Costa Rica was niets voor ons geregeld. De autoriteiten hadden geweigerd mee te werken. Dat betekende lange wachtrijen bij die ene man die voor elke auto een aparte verzekering moest afsluiten. Voor elke verzekering duurde dit minstens 5 minuten; de man zat te zweten achter zijn bureau en had nog nooit zo’n dag beleefd zag je aan het eind van de middag toen hij afgelost werd. Hij had alle 60 autoverzekeringen afgehandeld en zijn collega die hem afloste was hogelijk verbaasd over de stapel formulieren die hij die dag had geproduceerd!. Daarna weer een rij voor het inklaren van de auto’s. Dit ging steeds langer duren per auto. Wij hebben drie kwartier moeten wachten, omdat de mevrouw even weg liep naar buiten en niet meer terugkwam. Al met al duurde deze grensovergang voor ons 10 uur en pas om 5 uur ’s middags konden we gaan rijden voor de komende 450 km, waarvan 350 in het donker. Gelukkig kwamen we veilig aan om 1 uur ’s nachts in een paradijselijk oord met uitzicht op de vulkaan de Arenal. Een prachtplek, maar juist op dat moment dat we naar onze lodge wilden gaan barstte een geweldig onweer los. Drijfnat kwamen we in onze lodge. Gelukkig kregen we nog een soort lunchpakket voor de nacht bij de receptie mee! Wat we voor de volgende dag bewaard hadden zat ’s morgens vol met mieren! Hier is de natuur de heerser!
19 juli
De volgende ochtend regende het nog en de Arenal lag in de wolken. Maar wat een prachtige bloemen bloeiden in dit park en de eerste kolibrie kwam aanvliegen en ging schuilen onder een blad. Wat een prachtig vogeltje vlak voor ons raam! Onze dag begint goed! Na een heerlijk ontbijtje rijden we door een schitterend natuurgebied, waar we onze kamerplanten als bomen zien staan en de vogels, apen en krekels een hels kabaal maken. Langs de weg fotograferen we een (was-/neus?-) beertje, dat duidelijk niet bang is. Het is hier inderdaad paradijselijk mooi, maar vandaag moeten we de volgende grens over, nu naar Nicaragua. Deze grensovergang duurde gelukkig maar twee uur; de reisorganisatie had voor Nicaragua veel voorwerk kunnen doen en de Nicaraguanen wilden volledig meewerken aan een vlotte procedure. Alleen sta je er niet bij stil, dat je overal voor moet betalen: Costa Rica verlaten kost 8 dollar pp, Nicaragua in 12 dollars pp, 3 dollars voor ontsmetting van je auto, 12 dollars voor verzekering, 5 dollars voor wat? Kopietje maken van stempel in je paspoort. Dit geeft een idee van alle handelingen.
Door de snelle afhandeling bij deze grens hoeven we vandaag niet in het donker te rijden. In Nicaragua is het een nationale feestdag: 25 jaar geleden kwam het Sandinistisch Bevrijdingsfront aan de macht. We krijgen ieder een vlaggetje van de FSLN.
Granada is een prachtige plaats met een rijk koloniaal verleden. We zitten midden in het centrum en vandaag gaan we alles bekijken. Gisteravond heerlijk gegeten in een straatje vol restaurantjes met veel vermaak op straat, poppenspelen en kleine bandjes. Heel gezellig!
Het heeft even geduurd voordat we weer een reisverslag kunnen maken. Dat heeft alles te maken met de grensovergang van Panama naar Costa Rica. Panama waren we snel uit, nadat een hondje onze auto had gecontroleerd op de aanwezigheid van wat?, vers fruit of vers vlees of toch drugs? De militaire politie had de handen vol aan zo’n grote groep buitenlandse auto’s en ze wisten er geen raad mee. Ze stuurden je naar verschillende plekken waar je kon parkeren, maar was je klaar met je paspoort en uitchecken en stond je in de weg dan stuurden ze je weer een straatje in en kon je het rondje weer maken en achter aan sluiten. Dit overkwam een van onze groepsgenoten. Bij de volgende grensovergang Costa Rica was niets voor ons geregeld. De autoriteiten hadden geweigerd mee te werken. Dat betekende lange wachtrijen bij die ene man die voor elke auto een aparte verzekering moest afsluiten. Voor elke verzekering duurde dit minstens 5 minuten; de man zat te zweten achter zijn bureau en had nog nooit zo’n dag beleefd zag je aan het eind van de middag toen hij afgelost werd. Hij had alle 60 autoverzekeringen afgehandeld en zijn collega die hem afloste was hogelijk verbaasd over de stapel formulieren die hij die dag had geproduceerd!. Daarna weer een rij voor het inklaren van de auto’s. Dit ging steeds langer duren per auto. Wij hebben drie kwartier moeten wachten, omdat de mevrouw even weg liep naar buiten en niet meer terugkwam. Al met al duurde deze grensovergang voor ons 10 uur en pas om 5 uur ’s middags konden we gaan rijden voor de komende 450 km, waarvan 350 in het donker. Gelukkig kwamen we veilig aan om 1 uur ’s nachts in een paradijselijk oord met uitzicht op de vulkaan de Arenal. Een prachtplek, maar juist op dat moment dat we naar onze lodge wilden gaan barstte een geweldig onweer los. Drijfnat kwamen we in onze lodge. Gelukkig kregen we nog een soort lunchpakket voor de nacht bij de receptie mee! Wat we voor de volgende dag bewaard hadden zat ’s morgens vol met mieren! Hier is de natuur de heerser!
19 juli
De volgende ochtend regende het nog en de Arenal lag in de wolken. Maar wat een prachtige bloemen bloeiden in dit park en de eerste kolibrie kwam aanvliegen en ging schuilen onder een blad. Wat een prachtig vogeltje vlak voor ons raam! Onze dag begint goed! Na een heerlijk ontbijtje rijden we door een schitterend natuurgebied, waar we onze kamerplanten als bomen zien staan en de vogels, apen en krekels een hels kabaal maken. Langs de weg fotograferen we een (was-/neus?-) beertje, dat duidelijk niet bang is. Het is hier inderdaad paradijselijk mooi, maar vandaag moeten we de volgende grens over, nu naar Nicaragua. Deze grensovergang duurde gelukkig maar twee uur; de reisorganisatie had voor Nicaragua veel voorwerk kunnen doen en de Nicaraguanen wilden volledig meewerken aan een vlotte procedure. Alleen sta je er niet bij stil, dat je overal voor moet betalen: Costa Rica verlaten kost 8 dollar pp, Nicaragua in 12 dollars pp, 3 dollars voor ontsmetting van je auto, 12 dollars voor verzekering, 5 dollars voor wat? Kopietje maken van stempel in je paspoort. Dit geeft een idee van alle handelingen.
Door de snelle afhandeling bij deze grens hoeven we vandaag niet in het donker te rijden. In Nicaragua is het een nationale feestdag: 25 jaar geleden kwam het Sandinistisch Bevrijdingsfront aan de macht. We krijgen ieder een vlaggetje van de FSLN.
Granada is een prachtige plaats met een rijk koloniaal verleden. We zitten midden in het centrum en vandaag gaan we alles bekijken. Gisteravond heerlijk gegeten in een straatje vol restaurantjes met veel vermaak op straat, poppenspelen en kleine bandjes. Heel gezellig!
-
21 Juli 2014 - 14:18
Renske:
Hi lieve pap & mam,
Wat leuk weer zo jullie te volgen en te lezen wat jullie meemaken. Ziet er prachtig uit allemaal! Alleen zo'n grensovergang is natuurlijk wat minder.
Vandaag weer hard aan het werk na een heerlijk weekend in Venetië.
Veel liefs!
-
21 Juli 2014 - 16:01
Frank En Yvonne:
Hallo Bob en Marjo
We hadden niet verwacht dat jullie al zoveel verslagen gestuurd hadden.
Ging vanmiddag eens kijken of er al iets te lezen viel en kon meteen aan de slag.
Leuk om jullie zo te volgen. Veel dingen zijn heel herkenbaar maar zo'n grensovergang van 10 uur!!!Vreselijk.
En dan dat betalen voor ieder handeling herken ik ook niet van Zuid Amerika. Dit is toch weer een heel ander deel van het continent.
Wij wensen jullie nog heel veel fijne kilometers.
Groetjes Frank en Yvonne -
22 Juli 2014 - 11:00
Hugo:
Ziet er mooi uit, veel plezier!! -
01 Augustus 2014 - 14:10
Jacqueline Balteau :
Hallo vrienden,
Kom er nu pas toe om jullie reisverhaal te lezen. Dat diertje, een neusbeer (coatimundi), is er net zo een als die die bij mij door het plafond was gezakt in hotel Mandarina in Manuel Antonio, Costa Rica.
groetjes,
Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
