verslag 29
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Bob en Marjo
21 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Anchorage
21 augustus.
De aankomst in Anchorage is feestelijk! We worden onthaald met een glaasje champagne en er wordt een foto gemaakt van ons met de auto. We hebben het gehaald! Meer dan 16000 km op de teller. Iedereen feliciteert iedereen. Alle auto’s hebben het gehaald! Morgen moeten ze naar de haven gebracht worden, dat is slechts 10 km hier vandaan….
We hebben een afscheidsdiner in een restaurant ongeveer 5 km van ons hotel vandaan. Daar moeten we met de auto naar toe of we moeten een taxi nemen.
Bob is de Bob, dus we rijden onze vrienden er heen. De stemming zit er goed in; het lijkt er echter op dat er te weinig eten is besteld. Er worden nog gauw wat pizza’s gehaald, maar mensen die later aan komen moeten noodgedwongen elders iets gaan eten. Vanaf nu heeft iedereen zijn eigen programma. Sommige mensen hebben morgen nog een excursie en vliegen een dag later naar huis, waaronder wij. Wij moeten de auto op vrijdag naar de haven brengen en vliegen zaterdag terug. Anderen vliegen al op vrijdag terug.
Wij zijn vandaag met een gids de bergen in geweest. Het berggebied heet de Chugach Mountains. Het is een populair wandelgebied. Wij gaan met z’n zessen samen met een gids de trail lopen. Zij brengt ons met een minibusje erheen. Het is echt Amerikaans, want we moeten van te voren een gezondheidsverklaring ondertekenen, zodat de gids en de organisatie niet aansprakelijk gesteld kunnen worden, mocht ons iets overkomen. De trail is ook helemaal aangelegd; er is niets natuurlijks meer aan. Waar het moeilijk wordt zijn trappen met bielzen aangelegd. Het is bijna toegankelijk voor rolstoelgebruikers… De Duitsers in ons gezelschap zijn hele andere paden in de Beierse Alpen gewend, vertellen ze. We verdwijnen boven op de berg in de mist, zodat we niet van het uitzicht over Anchorage kunnen genieten. Jammer, we zien geen wilde dieren, wel zeldzame planten en heel veel blue berries en cranberries. Er zijn veel mensen in dit gebied bessen aan het plukken, zelfs met een plukbakje en een kammetje, zoals we de mensen in Zweden hebben zien doen.
’s Middags hebben we alles, wat we in onze koffers gaan meenemen, uit de auto gehaald,. De rest van de spullen doen we weg of laten we in de auto achter. Van de organisatie die de auto’s verscheept, mogen we niets in de auto achterlaten, wat niet bij een normale auto uitrusting hoort. Reserveonderdelen en gereedschap mogen in de auto achterblijven.
Ons hotel staat dicht bij het vliegveld. Dat is handig als we overmorgen naar het vliegveld moeten. Het is wel wat lawaaierig en het staat natuurlijk buiten het centrum. Morgen gaan we de auto wegbrengen en dan lopen we terug, zodat we ook iets van Anchorage zien. Dit is voorlopig het laatste verslag van onze reis. Iedereen bedankt voor de leuke reacties en graag tot ziens in Nederland!
De aankomst in Anchorage is feestelijk! We worden onthaald met een glaasje champagne en er wordt een foto gemaakt van ons met de auto. We hebben het gehaald! Meer dan 16000 km op de teller. Iedereen feliciteert iedereen. Alle auto’s hebben het gehaald! Morgen moeten ze naar de haven gebracht worden, dat is slechts 10 km hier vandaan….
We hebben een afscheidsdiner in een restaurant ongeveer 5 km van ons hotel vandaan. Daar moeten we met de auto naar toe of we moeten een taxi nemen.
Bob is de Bob, dus we rijden onze vrienden er heen. De stemming zit er goed in; het lijkt er echter op dat er te weinig eten is besteld. Er worden nog gauw wat pizza’s gehaald, maar mensen die later aan komen moeten noodgedwongen elders iets gaan eten. Vanaf nu heeft iedereen zijn eigen programma. Sommige mensen hebben morgen nog een excursie en vliegen een dag later naar huis, waaronder wij. Wij moeten de auto op vrijdag naar de haven brengen en vliegen zaterdag terug. Anderen vliegen al op vrijdag terug.
Wij zijn vandaag met een gids de bergen in geweest. Het berggebied heet de Chugach Mountains. Het is een populair wandelgebied. Wij gaan met z’n zessen samen met een gids de trail lopen. Zij brengt ons met een minibusje erheen. Het is echt Amerikaans, want we moeten van te voren een gezondheidsverklaring ondertekenen, zodat de gids en de organisatie niet aansprakelijk gesteld kunnen worden, mocht ons iets overkomen. De trail is ook helemaal aangelegd; er is niets natuurlijks meer aan. Waar het moeilijk wordt zijn trappen met bielzen aangelegd. Het is bijna toegankelijk voor rolstoelgebruikers… De Duitsers in ons gezelschap zijn hele andere paden in de Beierse Alpen gewend, vertellen ze. We verdwijnen boven op de berg in de mist, zodat we niet van het uitzicht over Anchorage kunnen genieten. Jammer, we zien geen wilde dieren, wel zeldzame planten en heel veel blue berries en cranberries. Er zijn veel mensen in dit gebied bessen aan het plukken, zelfs met een plukbakje en een kammetje, zoals we de mensen in Zweden hebben zien doen.
’s Middags hebben we alles, wat we in onze koffers gaan meenemen, uit de auto gehaald,. De rest van de spullen doen we weg of laten we in de auto achter. Van de organisatie die de auto’s verscheept, mogen we niets in de auto achterlaten, wat niet bij een normale auto uitrusting hoort. Reserveonderdelen en gereedschap mogen in de auto achterblijven.
Ons hotel staat dicht bij het vliegveld. Dat is handig als we overmorgen naar het vliegveld moeten. Het is wel wat lawaaierig en het staat natuurlijk buiten het centrum. Morgen gaan we de auto wegbrengen en dan lopen we terug, zodat we ook iets van Anchorage zien. Dit is voorlopig het laatste verslag van onze reis. Iedereen bedankt voor de leuke reacties en graag tot ziens in Nederland!
-
24 Augustus 2014 - 20:40
Frank En Yvonne:
Bedankt voor alle leuke verslagen en een goede reis terug.
Tot in het Utrechtse.
Frank en Yvonne -
01 September 2014 - 20:16
Chris:
Hallo Bob en Marjo,
leuk om te lezen dat het allemaal weer geweldig was met een behouden thuiskomst.
Inderdaad een heel avontuur.
Nu weer op naar de Oldtimer weekendjes.
groet
Chris/Chris
-
28 Maart 2018 - 19:37
Kees Van Der Heijden:
Dag Bob en Marjo,
Jullie bestaan dus nog. Ik ben al eens meer aan het struinen geweest op het internet en stuit bij toeval op dit blog.
Weliswaar van 2014, maar ik mag hopen dat jullie ook nu nog gezond en wel zijn. Er is veel te vertellen, ben benieuwd of jullie reageren
Groeten, Kees en Marijke van der Heijden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
